Boże Narodzenie i Nowy 2019 Rok

Piotr Stachiewicz – Krakowiak i szopki

Piotr Stachiewicz – Sprzedawca szopek

Florian Piekarski Chłopiec z szopką. Z ziemi sieradzkiej

Salon Tradycji Polskiej składa Odwiedzającym stronę serdeczne życzenia Bożych łask rozdawanych przez Nowonarodzonego

Malarze przełomu wieków XIX i XX Florian Piekarski i Piotr Stachiewicz pokazują w swoich obrazach motyw bożonarodzeniowej szopki.

Florian PIEKARSKI

 (1868 Słonim na Grodzieńszczyźnie – 1919 Warszawa)

Florian Piekarski początkowo pobierał nauki w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a w latach 1899 – 1904 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Wyczółkowskiego. Uczestniczył w zajęciach i plenerach prowadzonych przez Stanisławskiego. Z czasem był zaliczany do najwybitniejszych jego uczniów. Najchętniej tworzył nastrojowe pejzaże niewielkich rozmiarów oraz studia portretowe. Wielką popularność przyniosły mu obrazy wykonane na zamówienie etnografa S. Graeve. Przedstawiały one ludowe typy i stroje, przykłady wiejskiego budownictwa, a zostały upowszechnione w formie pocztówek. Malarz wyjechał przed I wojną światową za granicę, tworząc wiele obrazów ukazujących pejzaże Francji, Szwajcarii. Były to prace olejne, w których uwidaczniał się wyraźny wpływ malarstwa Stanisławskiego. W latach 1905 – 1919 wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, od 1915 roku jako jego członek. Jego obrazy przechowywane między innymi w Muzeum w Sieradzu w liczbie czternastu sztuk ukazujących typy ludowe, a także w zbiorach Wileńskiego Państwowego Muzeum Sztuk Pięknych oraz we Lwowskiej Galerii Obrazów.

Piotr Stachiewicz

 (ur. 29 października 1858 w Nowosiółkach Gościnnych na Podolu; zm. 14 kwietnia 1938 w Krakowie) – polski malarz i ilustrator.

W latach 1877-1883 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Łuszczkiewicza oraz Floriana Cynka. Studia w latach 1882-1885 kontynuował w Monachium (Akademii Sztuk Pięknych – Techn. Malklasse od 21 X 1882 r.)[1].

Od 1885 r. mieszkał w Krakowie, tworzył obrazy religijne, historyczne, rodzajowe oraz portrety. Znane są zwłaszcza portrety kobiety w stroju krakowskim do których pozowała mu „Piękna Zośka” – Zofia Paluchowa. Stachiewicz jest autorem dekoracji mozaikowej kościoła OO Jezuitów. Popularność przyniósł mu m.in. cykl obrazów „Królowa Niebios. Legendy o Matce Boskiej” z 1893, z którego wykonał też grafiki, sprzedawane później w dużych ilościach. Od 1889 r. był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w latach 1900-1913 pełniąc w nim funkcję wiceprezesa.

Tworzył ilustracje do powieści „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza, poezji Adama Mickiewicza oraz Marii Konopnickiej oraz ilustracje do reklam. W 1892 r. namalował obraz „Śmierć górnika” uhonorowany nagrodą Akademii Umiejętności im. Probusa Barczewskiego. W latach 1893-1895 powstał, zaginiony obecnie, cykl dwunastu obrazów jego pędzla ilustrujących kopalnię w Wieliczce i pracę tamtejszych górników.

Zainicjował powstanie krakowskiego dwutygodnika „Świat”, wraz z Włodzimierzem Tetmajerem w 1931 r. wydał Album kolorowych reprodukcji Wieliczka.

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany został w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim. Na kamienicy przy ul. Wenecja 1, gdzie mieszkał, wmurowano tablicę pamiątkową.